Chyba czas skończyć z podróbkami.

Nie rozumiem czemu (niektóre) blogerki modowe noszą podróbki. Pół biedy, jeśli się nie przyznają. Żyjemy wtedy w błogiej nieświadomości i wierzymy, że nie dojadają, żeby móc kupić sobie kolejne buty znanego projektanta. Ale jeśli pokazują na blogu jakąś stylizację a ja rozpoznaje tam buty czy sukienkę od projektanta z podpisem Romwe czy innej chińskiej marki to coś jest nie tak! Po co jeżdżą na Fashion Week, zachwycają się pokazami projektantów skoro wolą kupić podróbkę czy tak zwaną 'inspirację*'. Chcą żyć w świecie mody, to niech robią to właściwe  Jeśli ja szanuje jakiegoś artystę to płacę Spotify za słuchanie muzyki lub kupuję bilet i idę na koncert. 

Z drugiej strony nie rozumiem też tej pogoni za wielkim markami. Fakt, marzy mi się torba Moschino, bo jest piękna i jedyna w swoim rodzaju. Ale nie kupię podróbki. Nie stać mnie na oryginał więc czemu miałabym chodzić z podróbką i udawać, że jednak mnie stać. Chodzenie w podróbkach to obciach. Mogłabym mieć całą szafę wypełnioną 'inspiracjami' a kosmetyczce Diora i MACa. Tylko co mi po tych rzeczach. Nie mają żadnej wartości bo są tanimi podróbami. A ja chodząc w nich staje sie tanią podróbą. 

*Inspiracje, to dosyć śliska kwestia. Ostatnio modne stało się w ten sposób nazywanie podróbek. Ale według mnie bez problemu można rozpoznać czy coś jest inspiracją czy tylko marną podróbką. Tym bardziej szafiarki, które (podobno) wiedzą, co w modzie piszczy nie powinny mieć z tym problemu. 

Do stworzenia tego wpisu zainspirowały mnie Niemodne Polki a później wpis u Kapucziny. Nie oceniam całej społeczności blogerek modowych a jedynie te, u których dopatrzyłam się opisanych praktyk. 

Jestem ciekawa Waszego zdania na ten temat.