Nie cierpię jesieni!

Moją ukochaną porą roku jest lato. Za to wzdrygam się na dźwięk samego słowa 'jesień'. 

To wtedy dni stają się coraz krótsze i robi się coraz zimnej. A ja nie cierpię zimna i ciemności. Co roku z nadejściem zimnych dni zawijam się w koc, wlewam w siebie hektolitry ciepłych płynów i staram się przetrzymać jakoś do wiosny. Uwielbiam upały i nic na to nie poradzę. Nigdy nie narzekałam na bardzo wysokie temperatury. Na niskie już tak. 

Słonecznych dni mamy jesienią jak na lekarstwo, zwykle jest szaro, pochmurno i leje. Co w tym takiego pięknego? Dodatkowo wtedy zwykle łapią mnie jakieś doły i trzymają tygodniami. Swoją energię czerpię ze słońca, dlatego jesienią padają mi akumulatorki. 

Z przeziębieniem jest tak samo. Co chwilę mnie coś łapie i cieknie mi z nosa. Na ten moment w domu chora jestem ja, moja siostra i nasz tato. 

W dodatku jesienią moje włosy schną o wiele dłużej, więc zawsze muszę wspomagać się suszarką. A jak już je wysuszę to i ta nie mam pewności, czy zaraz nie zwariują od tej wilgotności. 

Grube ubrania to też niezłe utrapienie. Warstwy ze swetrów, płaszczy i szali są bardzo nie należą do najwygodniejszych. Ile bym dała, żeby cały rok chodzić w sukienkach i trampkach. 

Nie kręcą mnie też wszechobecne kolorowe liście. Wolę, gdy są zielone i przyczepione do drzew. Przynajmniej wiem wtedy, że następnego dnia za oknem nie ujrzę smutnego, golasa, który kiedyś był pięknym zielonym drzewem. 

Na pewno jesień ma jakieś plusy, ale chyba nie masz szans na to, żebyśmy się polubiły.